فاکتورهای موثر بر راندمان میکسر
معیار تعیین راندمان میکسر بر اساس تعداد دور در دقیقه و پراکندگی مناسب اجزای خوارک سنجیده می شود.
یکنواختی در اندازه ذرات ، در میزان پراکندگی و انتشار مناسب اجزای خوارک نقش موثری دارد ، بطوریکه اگر اجزای خوراک

از نظر ویژگی های فیزیکی نزدیک به هم باشند میکس بدرستی انجام خواهد شد، اما اگر اختلاف زیادی بین اندازه آنها وجود داشته باشد عدم اختلاط مناسب، موجب جدا شدن و تفکیک اجزای خوراک می شود.
بعنوان مثال ذرات 1200 میکرون یا 1500 میکرون در مقایسه با ذرات 700 میکرون یکنواختی میکس را کاهش می دهد.
علاوه بر اندازه خوراک ، شکل اجزای خوراک ،  دانسیته و چگالی اجزا ، تغییرات  جریان الکتریسیته ، ترتیب افزودن اجزای خوراکی به دستگاه ، تغییر یا شکستگی تجهیزات و متعلقات، عدم تنظیم درست و دقیق میکسر، استفاده از میکسرهای کثیف و آلوده(خصوصاًدر میکسرهایی که مواد مایع نیز اضافه می شوند مانند ملاس و روغن)، همگی از عوامل تغییر در راندمان دستگاه و در نتیجه تولید خوراک ناهمگن می باشد.
پرکردن  بیش از حد میکسر موجب می شود که  اجزای خوراکی که در قسمت بالای میکسر قرار دارند  وارد  جریان میکس نشده  و در نهایت میکس یکنواختی نخواهیم داشت.
پر کردن زیر 50  درصد  ظرفیت میکسر نیز  مانع از  عمل صحیح میکس  می شود  (  معمولاً نباید کمتر از 60 درصد و بیشتر از 100 درصد ظرفیت میکسر، خوراک وارد دستگاه شود).
در نقاطی از میکسر، اجزای مواد خوارکی نمی توانند بخوبی وارد جریان میکس شده و با سایر مواد ترکیب شوند که اصطلاحاً  “نقاط کور یا مرده” گفته می شود . این نقاط زمانی ایجاد می شود که ریبون های مخلوط کننده  ( در میکسرهای ریبونی) ، اوگرها  (در میکسر عمودی) و یا پدال ها (در میکسرهای پارویی) کهنه و فرسوده شده باشند.
چسبندگی اجزای مایع خوراک مثل چربی ها، روغن ها، ملاس ها، کلریدهای مایع، متیونین مایع و سایر مایعات از موارد متداول  در حین میکس می باشد .

بهترین روش برای وارد کردن اجزای مایع، نصب یک لوله اسپری کننده در بالای میکسر می باشد.

قبل از آن باید اجزای خشک به مقدار لازم با هم مخلوط شده و بعد، ترکیبات مایع به میکسر اضافه شود . افزودن زود هنگام مایعات به مجموعه خوراک از انتشار میکروذرات در میکسر جلوگیری کرده و حتی ممکن است موجب چسبیدن ذرات به هم شود.